پهناور


پیکرم را که پر از پوچی بود،
در پهنای پایستگی ات پیاپی از هم پاشاندم تا شاید در جلوه ی تو پدید آیم،
اما تو پهناور تر از این پدیده ها بودی و هستی و خواهی بود.

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد