دکتر علی شریعتی انسانها را به چهار دسته تقسیم کرده است :
١ـ آنانی که وقتی هستند، هستند و وقتی که نیستند هم نیستند.
(عمده آدمها حضورشان مبتنی به فیزیک است. تنها با لمس ابعاد جسمانی آنهاست که قابل
فهم می شوند)
٢ـ آنانی که وقتی هستند، نیستند و وقتی که نیستند هم نیستند
(مردگانی
متحرک در جهان.
خود فروختگانی که هویتشان را به ازای چیزی فانی واگذاشته اند.)
٣ـ آنانی که وقتی هستند، هستند و وقتی که نیستند هم هستند.
(آدمهای معتبر و با شخصیت. کسانی که در بودنشان سرشار از حضورند و در نبودنشان هم
تاثیرشان را می گذارند)
۴ـ آنانی که وقتی هستند، نیستند و وقتی که نیستند هستند
(شگفتانگیزترین آدمها.
در زمان بودشان چنان قدرتمند و با شکوه اند که ما نمیتوانیم حضورشان را
دریابیم. اما
وقتی که از پیش ما میروند نرم نرم آهسته آهسته درک میکنیم،)
باشد که از دسته چهارم باشیم